گل ناز پرپر من آخرین همسفر من
جای لبهای قشنگت مونده روی دفتر من
ای که شعر تلخ اشکات قصه ی غربت من بود
عین هو نفس کشیدن دیدنت عادت من بود
گل ناز پرپرم ای هم درد
به نبودنت باید عادت کرد
♫♫♫
تو یه حرف تازه بودی واسه من
قصه ی دونیمه و یکی شدن
تو به عشق یه معنی تازه دادی
تپش یه قلب و گرمای دو تن
…
♫♫♫
میون دفتر شعرام یه تن سفید هر برگ
با همون خط قشنگت تو نوشتی یا تو یا مرگ
ای رفیق نیمه راهم
میدونم که تو نمردی
ولی وقتی رفتی انگار پیش چشمام جون سپردی
منو جوری بغل کن که
تموم خستگیم در شه
بزار دستای تو از پشت،واسه این خسته سنگر شه
منو جوری بغل کن که،بهم ثابت بشه هستی
بزار باور کنم تنها ، به این دیوونه دل بستی
تو گوشم زمزمه کن با
یه لحن بوسه و خواهش
به این لحن تو محتاجم
واسه یک لحظه آرامش
باورش سخته باورش سخته
به آغوش تو برگشتم
یه حسی عمری با من بود که دنبال تو می گشتم
♫♫♫
چقد بد دیدم از دنیا
چه چیزایی سرم اومد
اسیر بی کسی بودم
بهم بدجوری سیلی زد
شکستم توی تنهایی
توی دلواپسی مردم
من از دست همین دنیا ، چه زخمهای بدی خوردم
…
منو جوری بغل کن که فراموشم شه بیدارم
تو که هستی نمی ترسم ، چقد این حس و دوست دارم
تصمیمتو بگیر
وقت ِ گلایه نیست
همسایتم ببین
همسایه سایه نیست
تصمیمتو بگیر
میفهممت تورو
یا با خودم بمون
یا بی خبر برو..
فکرو خیال من
سرسختیه تو نیست
چیزی مهمتر از
خوشبختی تو نیست
دل دل نکن بگو
تصمیمتو به من
این حرف آخرو
اول به من بزن
حالا بگو به من
حالا که وقتشه
شاید برای ما
چیزی عوض بشه
ماروزگارمون
بی هم پُر از غمه
دنیای ما هنوز
اندازه ی همه
تصمیمتو بگیر
میفهممت تورو
یا با خودم بمون
یا بی خبر برو
ما غرق دنیای همیم
دنیای زیبای همیم
امروز و فردای همیم
یک لحظه خوابت ببره
میبینی رویای همیم..
ما خیس اشکای همیم
آواز حرفای همیم
پایان دردای همیم
تا لمس پروانه شدن
محتاج دستای همیم..
♫♫♫
فکرو خیال من
سرسختیه تو نیست
چیزی مهمتر از
خوشبختی تو نیست
دل دل نکن بگو
تصمیمتو به من
این حرف آخرو
اول به من بزن
وقتی که جونمون
بستس به جون هم
یک لحظه هم نخواه
مارو بدون هم
مارو هدر نده
اینجای این مسیر
وقت گلایه نیست
تصمیمتو بگیر
تصمیمتو بگیر میفهممت تورو
یا با خودم بمون یا بی خبر برو
ما غرق دنیای همیم
دنیای زیبای همیم
امروز و فردای همیم
یک لحظه خوابت ببره
میبینی رویای همیم..
ما خیس اشکای همیم
آواز حرفای همیم
پایان دردای همیم
تا لمس پروانه شدن
محتاج دستای همیم
تا لمس پروانه شدن
محتاج دستای همیم..
چشم من بیا منو یاری بکن
گونه هـام خشکیده شد کاری بکن
غیر گریه مگه کاری میشه کرد
کاری از ما نمیاد زاری بکن
اونکه رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دلِ من گریه می خواد..
هرچی دریا رو زمین داره خدا
با تمومه اَبرای آسمونا
کاشکی می داد همرو به چشم من
تا چشام به حال ِ من گریه کنن..
اونکه رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دلِ من گریه می خواد
قصه ی گذشته های خوب ِ من
خیلی زود مثل یه خواب تموم شدن
حالا باید سر رو زانوم بزارم
تا قیامت اشک حسرت ببارم
دل ِ هیشکی مثل من غم نداره
مثل من غربت و ماتم نداره
حالا که گریه دوای دردمه
چرا چشمام اشکشو کم میاره..
♫♫♫
خورشید روشن ما رو دزدیدن
زیر اون اَبرای سنگی کشیدن
همه جا رنگ سیاه ماتمه
فرصت موندمون خیلی کمه..
اونکه رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دلِ من گریه می خواد
سرنوشت چشاش کوره نمی بینه
زخم خنجرش بمونه تو سینه
لب بسته سینه ی غرق به خون
قصه ی موندن آدم همینه
اونکه رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دلِ من گریه می خواد..
زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز پولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چون است و ان چون
یکی را داده ای صد ناز و نعمت
یکیرا قرص جو الوده در خون
ماکه افسرده حال و چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم
همه گویند مولا دل ناله کم کن
تو آیی در خیالم چون ننالم
اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چون است و آن چون
یکی را داده ای صد ناز و نعمت
بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آن که دلبر دمی به فکر ما نباشد
در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن
که جنگ و کین با من حزین روا نباشد
صبحدم بلبل بر درخت گل به خنده می گفت
نازنینان را مه جبینان را وفا نباشد
اگر که با این دل حزین تو عهد و بستی
عزیز من با رقیب من چرا نشستی؟
چرا عزیزم دل مرا ز کینه خستی؟
صبحدم بلبل بر درخت گل به خنده می گفت
نازنینان را مه جبینان را وفا نباشد
در خرابات مغان نور خدا می بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم
جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو
خانه می بینی و من خانه خدا می بینم
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دور است همانا که خطا می بینم
سوز دل اشک روان آه سحر ناله شب
این همه از نظر لطف شما می بینم
هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چه ها می بینم
دوستان عیب نظربازی حافظ مکنید
که من او را ز محبان شما می بینم
رو ترش و گران مکن تا سر خود نهان مکن
بار دگر گرفتمت بار دگر همان مکن
باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای
بوی شراب می زند لخلخه در دهان مکن
چون سر صید نیستت دام منه میان ره
چون که گلی نمی دهی جلوه به بوستان مکن
خشم کسی کند که او جان و جهان ما بود
خشم مکن تو خویش را مسخره جهان مکن
ای آتش آتش نشان این خانه را ویرانه کن
وین عقل من بستان ز من بازم ز سر دیوانه کن
کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد
ناله کنم بگو یدم دم مزن و بیان مکن
ناله مکن که نای من ناله کند برای تو
گرگ تویی شبان منم خویش چو من شبان مکن
من این ایوان نه تو را نمی دانم نمی دانم
من این نقاش جادو را نمی دانم نمی دانم
گهی گیرد گریبانم گهی دارد پریشانم
من این خوشروی بدخو را نمی دانم نمی دانم
دگر باره پریشانم دگر باره پریشانم
چنان مستم چنان مستم ره خانه نمی دانم
بیا ساقی بیا ساقی شراب عشق ما را ده
اگر باشد غبار دل به آب دیده بنشانم
چو طفلی گمشدستم من میان کوی و بازاری
که این بازار و این کو را نمی دانم نمی دانم
مرا گوید مرو هر سو تو استادی بیا این سو
که من آن سوی بی سو را نمی دانم نمی دانم
دگر باره پریشانم دگر باره پریشانم
چنان مستم چنان مستم ره خانه نمی دانم
چو طفلی گمشدستم من میان کوی و بازاری
که این بازار و این کو را نمی دانم نمی دانم
مرا جان طرب پیشه که بی مطرب نیارامد
من این جان طرب جو را نمی دانم نمی دانم
برو ای شب ز پیش من مپیچ آن زلف و گیسو را
که جز آن جعد گیسو را نمی دانم نمی دانم
عجب رسمیه رسم زمونه
قــصــهء بـرگ و بـاد خزونه
مـــیرنآدمـــا
از او نـــا فــــقـــط
خــاطــره هـاشــون بـه جـا مـی مونه
کجاست اون کوچه چی شد اون خونه
آدمـــاش کـــجــان خـــدا مــی دونــه
بـوتـه یـاس بابا جون هنوز
گوشه باغچه توی گلدونه
عـطـرش پــیــچیـده تا هـفـتــا خونـه
خـــودش کجـاهـاست خدا می دونـه
مـــی رنآدمـــا
از او نـــا فــــقـــط
خــاطــره هـاشــون بـه جـا مـی مونه
تسبیح و مهر بی بی جون هنوز
گـوشــه تـاقــچــهتـوی ایـوونـه
خودش کجاهاست خدا می دونه
خودش کجاهاست خدا می دونه
مـــیرنآدمـــا
از او نـــا فــــقـــط
خــاطــره هـاشــون بـه جـا مـی مونه
پـرســیـد زیـر لـبیـکـی با حـسـرت
پـرســیـد زیـر لـبیـکـی با حـسـرت
که از ما بعدها چی یادگاری به جا می مونه
مـــیرنآدمـــا
از او نـــا فــــقـــط
خــاطــره هـاشــون بـه جـا مـی مونه
مـــیرنآدمـــا
از او نـــا فــــقـــط
خــاطــره هـاشــون بـه جـا مـی مونه
