تن تو نازک و نرمه، مثه برگ
تن من جون میده پرپربزنه زیر تگرگ
دست باد پر میده برگو تو هوا
اما من موندنیم تا برسه دستای مرگ
نفسم این خاکه
خون گرمم پاکه
من از تبار پاک آریایی
قشنگ ترین قصیده رهایی
هوای عشق تازه نیست تو رگهام
تن نمیدم به رنگ کهربایی
نفسم این خاکه
خون گرمم پاکه
واسه رفتن دیگه دیره
تن من اینجا اسیره
خاک اینجا چه عزیزه
عاشق قدیمی پیره
نفسم این خاکه
خون گرمم پاکه
۲۱
دی
خواهم تو شوی، محبوب دلم
چون نرگس من، دیوانه ی من
روید رخ من، سویت ره من
هستی چو بهشت، کاشانه ی من
پروانه من، پروانه من
بی تو چه کنم، مستانه من
آوای تو شد، هم نغمه من
ای لاله من، بردی دل من
پروانه من، پروانه من
بی تو چه کنم، مستانه من
آوای تو شد، هم نغمه من
ای لاله من، بردی دل من
۲۱
دی
روزم از شب روسیاتر
شبم از شهر بی صداتر
هر دری رو که زدم من
روی من باز نشد آخر
سر رام یه گرگیه
که چشاش گرفته خون
از کسی نمی بینم
یه نگاه مهربون
آخه فتنه چکمه پوش
اسیر بخت بده
رو پیشونیش سرنوشت
مهر بدبختی زده
دنیا رو تار می بینم
گلها رو خار می بینم
دوستی و محبت رو
حلقه دار می بینم
آخه فتنه چکمه پوش
اسیر بخت بده
رو پیشونیش سرنوشت
مهر بدبختی زده
مثل ابرای سیا
پیچیده بغض تو گلوم
حالا دارم می بینم
دیو مرگو روبروم
آخه فتنه چکمه پوش
اسیر بخت بده
رو پیشونیش سرنوشت
مهر بدبختی زده
۲۱
دی
باز یکی با غصه هاش داره آواز میخونه
وقتی غم تو دل باشه دیگه مردن آسونه
قامتش خم شده از کوله سیاه غم
چی میخواد تو روزگار جز خدا کی میدونه
کیه این مرد غریب مثل من پریشونه
میدونه همین شبو توی دنیا مهمونه
باز یکی با بند غم خودشو دار میزنه
پشت خونه دلش غم داره در میزنه
میدونه تو زندگیش دیگه خط آخره
رو سرش جغد اجل داره پرپر میزنه
کیه این مرد غریب مثل من پریشونه
میدونه همین شبو توی دنیا مهمونه
۲۱
دی
اگه تو پیشم نیای
دنیا رو غمگین می بینم
پشت این غبار اشک
عشقمو ویرون می بینم
میدونم که رو سیام
بازم کنارم میشینی
پرده ی اشکو تو چشام
تو فراوون می بینی
یاد اون روز اول
پیشم تو ایوون نشستی
اون عهدی رو که بستی
پیمونشو شکستی
اگه تو پیشم نیای
دنیا رو غمگین می بینم
پشت این غبار اشک
عشقمو ویرون می بینم
بی تو ابرای خسته
به گلدونا آب نمیدن
یاد گلهای تشنه
به چشمونم خواب نمیدن
دلم تو انتظاره
بازم بهونه میگیره
برای دیدن تو
ازم نشونه میگیره
اگه تو پیشم نیای
دنیا رو غمگین می بینم
پشت این غبار اشک
عشقمو ویرون می بینم
اگه تو پیشم نیای
به گلدونا آب نمیدم
توی ایوون خونه
هیچ کسو من راه نمیدم
گلهای عشقمونو
رو شاخه پرپر می کنم
این دل غمزده رو
همیشه زندون می کنم
۲۱
دی
خداوند بزرگ را به یاری می طلبیم که در این برهه
از زمان منجی ایران عزیز و شما هموطنان وطن
دوست باشد....
نام نیکی گر بماند ز آدمی
به کز او ماند سرای زرنگار
ای پناه هوس مردای شب
همیشه گریه به دل خنده به لب
غمگینم از غم و غصه های تو
همدل آدمای بدون دل
نفسم گرم تو از شعله دل
غمگینم از غم و غصه های تو
وای اگه قلبت تو سینه بمیره
تموم شهر منو شب میگیره
نمی خوام که چشمای خشک تو را تر ببینم
تو بذار غصه هاتو من روی شونم بگیرم
نمی خوام امید تو از دل تو بیرون بشه
آخرین منزل تو روسر تو ویرون بشه
وای اگه قلبت تو سینه بمیره
تموم شهر منو شب میگیره
۲۱
دی
کوچه شهر دلم
از صدای پای تو خالیه
نقش صد خاطره از روزای
دور عابر این کوچه خیالیه
به شب کوچه دل دیگه مهتاب نمیاد
توی حجله چشام عروسه خواب نمیاد
کوچه شهر دلم بی تو کوچه غمه
همه روزاش ابریه روز آفتابیش کمه
غم تنهایی داره کوچه دل بدون تو
همه شعر دفترمن مال تو برای تو
بوی دستای تو داره غربت دستای من
یاد قصه های تو داره مونس لحظه های من
به شب کوچه دل دیگه مهتاب نمیاد
توی حجله چشام عروسه خواب نمیاد
کوچه شهر دلم بی تو کوچه غمه
همه روزاش ابریه روز آفتابیش کمه
۲۱
دی
ای مجاهد ای رزمنده زمان با شکوه یکی شدن
زمان پیوستن ما زمانی که طلسم شبها شکسته شد
وقتی که هر صدا شعر توفان بود و هر مشت گره شده
جوانه آزادی و سینه ها مسیر گلوله را ترسیم می کرد
فاتحانه از شط خون گذشتیم تا وازه مقدس شهادت
به نام شجاعان بپیوندد و جاودانه در در یادها بماند
خلقی بت شکن با فرمانی الهی
صبح روشنی در قلب سیاهی
گریه ما فریاد ما شد
ایمان ما بنیاد ما شد
مزدور ننگین جلاد خونخوار
مرگش رسیده ای خلق بیدار
رزمی جانانه گلبانگ صدایی
عزمی چو کوه و ایمانی خدایی
با لاله های پرپر در میدان
با خون پاگ خیل عزیزان
باغ آزادی سرسبز و شاداب
نقش اهریمن شد نقش بر آب
و اینک و اینک اگر آزادی محصور شده باشد این
را بدانید این را بدانید که مشتهای گره کرده خلق ما
محصور شدنی نیست
۲۱
دی
یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما
دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علف هاش
خوب اگه خوب، بد اگه بد، مرده دل های آدماش
دست من و تو باید این پرده ها رو پاره کنه
کی می تونه جز من و تو درد ما رو چاره کن
یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما
یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما
دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علف هاش
خوب اگه خوب، بد اگه بد، مرده دل های آدماش
دست من و تو باید این پرده ها رو پاره کنه
کی می تونه جز من و تو درد ما رو چاره کن
یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما
۲۱
دی
ترا من چشم در راهم
به راستی صلت کدام قصیده ای ای غزل
دچار باید بود
دچار یعنی عاشق
و فکر کن چه تنهاست اگر که ماهی کوچک
دچار آبی بیکران دریا باشد
۲۱
دی