مرده بودم زنده شدم گریه بودم خنده شدم
دولت عشق امد و من دولت پاینده شدم
گفت که دیوانه نیی لایق این خانه نیی
رفتم و دیوانه شدم سلسله بندنده شدم
گفت که سرمست نیی رو که از این دست نیی
رفتم و سرمست شدم وز طرب اکنده شدم
گفت که با بال و پری من پر و بالت ندهم
در هوس بال و پرش بی پر و پرکنده شدم
چشمه خورشید تویی سایه گه بید منم
چون که زدی بر سر من مست و گدازنده شدم
شکر کند چرخ فلک از ملک ملک و ملک
کز کرم و بخشش او روشن و بخشنده شدم
۲۱
دی
وقتی دل سودائی می رفت به بستانها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحانها
بوی گل و ریحانها
وقتی دل سودائی می رفت به بستانها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحانها
بوی گل و ریحانها
گه نهره زدی بلبل گه جامه دریدی گل
تا یاد تو افتادم از یاد برفت آنها
از یاد برفت آنها
ای مهر تو در دلها وی مهر تو بر لبها
وی شور تو در سرها وی سر تو در جانها
وی سر تو در جانها
تا عهد تو بربستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمانها
نقض همه پیمانها
تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستانها
رفتن به گلستانها
آنرا که چنین دردی از پای دراندازد
باید که فرو شوید دست از همه درمانها
باید که فرو شوید دست از همه درمانها
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش
میگویم و بعد از من
میگویم و بعد از من
گویند به دورانها
گویند به دورانها
گویند به دورانها
۲۱
دی
پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من
غم گسار و غم نشین و مونس شبهای من
مونس شبهای من
پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من
غم گسار و غم نشین و مونس شبهای من
مونس شبهای من
ای شنیده وقت وبی وقت از وجودم ناله ها
ای فکنده اتشی درجمله اجزای من
جمله ی اجزای من
جمله ی اجزای من
جمله ی اجزای من
در صدای کوه افتد بانک من چو بشنوی
جفت گردد بانک کوه با نعره هیهای من
جفت گردد بانک کوه با نعره هیهای من
با نعره و هی های من
با نعره و هی های من
ناکهان در ما دیدی در شبی یا بامداد
گویی هم اینک برا بر تارم بالای من
بر تارم بالای من
بر تارم بالای من
امشب از شبهای تنهایست رحمی کن بیا
امشب از شبهای تنهایست رحمی کن بیا
تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من
تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من
تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من
تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من
تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من
تا بخوانم بر تو امشب دفتر سودای من
۲۱
دی
ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش
بر در دل روز و شب منتظر یار باش
دلبر تو جاودان بر در دل حاضر است
روزن دل برگشا حاضر و هشیار باش
نیست کس آگه که یار کی بنماید جمال
لیک تو باری به نقد ساخته ی کار باش
لشگر خواب آورند بر دل و جانت شکست
شب همه شب همدم دیده ی بیدار باش
گر دل و جان تو را در بقا آرزوست
دم مزن و در فنا همدم عطار باش
۲۱
دی
خداوندا به فریاد دلم رس
کس بی کس تویی ما مانده بی کس
همه گویند که طاهر کس نداره
خدا یار مویه چه حا جته کس
سرگردان ، سرگردان ، سرگردانم
نتوانم روی از تو برگردانم
من از تو دوری نتوانم ، نتوانم
دمی بنشین تا سوز دل بنشانم ، سوز دل بنشانم
بیا جانا دل پر درد ما بین
سرشک گرم و آه سرد ما بین
غم مهجوری و داغ غریبی
همه بر جان غم پرورد ما بین
بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم
نگارینا دل و جان ته داری
همه پیدا و پنهانم ته داری
نمی دونم که این درد از که دارم
همی دونم که درمانم ته داری
۲۱
دی
ای دل اگر نخواندت ، ره نبری به کوی او
بی قدمش کجا توان ره ببری به سوی او
گر نروی به سوی او ، راست بگو کجا روی
هر طرفی که بنگری ملک وی است و کوی او
جام و سبوی او منم ، غا لیه گوی او منم
پیش من آی تا شوی ، جمله به رنگ و بوی او
تا به گوش جان من رمز الست گفته است
هیچ برون نمی رود از دلم آرزوی او
آنچه ز ما شنیده ای ، آن ز خدا شنیده ای
چون همه گفتگوی ما هست ز گفتگوی او
هیچ مجو ز هیچ کس نام و نشان من که من
غرق محیط گشته ام از رشحات جوی او
رو بر شمس تا دهد از تو خلاص مر تو را
خوی بدت بدل کند جمله به خلق و خوی او
۲۱
دی
عزم آن دارم که امشب مستِ مست
پای کوبان شیشه دُردی بدست
سر به بازار قلندر برنهم
پس ببازم به یک ساعت هر چه هست
وقت ان آمد که دستی برزنم
چند خواهم بود آخر پایبست
تا کی از تزویر باشم رهنما
تا کی از پندار باشم خودپرست
پرده پندار می باید درید
طوقه تزویر می باید شکست
ای ساقی ما سر مستان، جامی بده جانم بستان
به همه گریان ، ناله خیزان بر تو رو کردم
ای شاهد بزم آرایم ، با دیده خونبار آیم
همه شب به یادت باده غم در سبو کردم
یارب ، یارا
یارا ، دریاب ما را
چون آتش عشق تو بجان دارد دل
صد شعله شرر خود به زبان دارد دل
اه سحری ، سوز دلی ، سودایی
شوق دگر از هر دو جهان دارد دل
ای ساقی ما سر مستان، جامی بده جانم بستان
بنگر به نیازم ، بر سوز و گدازم
ای راز و نیاز من ، ای عطر نماز من
در بر نشان ما را ، یارا
ای هم نفس من ف بشکن قفس من
امید رهاییها ، پیوند جداییها
در بر نشان ما را یارا
سودای شعله شدن سر زد تا از خاکستر من
می ریزد دست جنون هر دم باده در ساغر من
ای ساقی ما سر مستان، جامی بده جانم بستان
۲۱
دی
عزم آن دارم که امشب مست مست
پای کوبان شیشه‌ی دردی به دست
سر به بازار قلندر در نهم
پس به یک ساعت ببازم هرچه هست
تا کی از تزویر باشم رهنمای
تا کی از پندار باشم خودپرست
پرده‌ی پندار می‌باید درید
توبه‌ی تزویر می‌باید شکست
وقت آن آمد که دستی بر زنم
چند خواهم بودن آخر پایبست
۲۱
دی
عشق تو آتش جانا زد بر دل من
بر باد غم داد آخر آب و گل من
روی تو چون دیده دل بهتر زلیلی
شد بند زنجیر دام مجنون دل من
وصل تو مشکل مشکل ، جان دادن آسان
یارب کن آسان آسان ، این مشکل من
ز من نگارم حبیبم خبر ندارد
به حال زارم طبیبم نظر ندارد
خبر ندارم من از دل خود
دل من از من حبیبم خبر ندارد
کجا رود دل که دلبرش نیست
کجا پرد مرغ حبیبم که پر ندارد
امان از این عشق حبیب من آی فغان از این عشق
که غیر خون جگر ندارد
همه سیاهی حبیبمهمه تباهی
مگر شب من حبیبم سحر ندارد
۲۱
دی
حسب حالی ننوشتیم و شد ایامی چند
محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
چون می از خم به سبو رفت و گل افکند نقاب
فرصت عیش نگه دار و بزن جامی چند
پیر میخانه چه خوش گفت به دردی کش خویش
که مگو حال دل سوخته با خامی چند
ای گدایان خرابات خدا یار شماست
چشم انعام ندارید ز انعامی چند
۲۱
دی